[10%, 22/10/08]
Διαβάζοντας τα πρακτικά της συζήτησης στη Βουλή για το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης την περασμένη εβδομάδα, μου ήρθε στο στόμα επανειλημμένως μια φράση που μας έλεγε στο Λύκειο ο καθηγητής στην Έκθεση, κάθε φορά που άκουγε μια πρόταση ακατανόητη, χωρίς ειρμό, σύνταξη και νόημα: «τάμιλι κουλούμπα παλά, τάμιλο τίμιλο παλά!». Δηλαδή, αρλούμπες!
Την ξεστόμισα κατ'αρχήν όταν διάβασα την ομιλία του υπουργού Δικαιοσύνης Σωτήρη Χατζηγάκη, που προσπαθούσε να υπερασπιστεί το παγκόσμιου βεληνεκούς επίτευγμά του να μετατρέψει έναν θεσμό με προοδευτική κατεύθυνση, το Σύμφωνο Συμβίωσης, σε μνημείο διακρίσεων και οπισθοδρόμησης: «Δεν έπρεπε να προχωρήσουμε και στα ομόφυλα ζευγάρια», είπε. «Διότι, πιστεύουμε ότι σήμερα οι απαιτήσεις και οι ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, μέχρι εκεί φτάνουν [...] Εάν τύχει στο μέλλον κάποια διαφορετική συμπεριφορά, από εκεί και πέρα, οψόμεθα».
Μάλιστα. Και τι είναι δηλαδή αυτή η «ελληνική κοινωνία», έτσι, στον ενικό; Τα ομόφυλα ζευγάρια και οι ομοφυλόφιλοι δεν είμαστε για τον υπουργό μέρος της; Δεν έχουμε απαιτήσεις και ανάγκες; Δεν έχει διαβάσει ο υπουργός τα αιτήματα της ΟΛΚΕ, της Σύμπραξης, τηςΠρωτοβουλίας των Μπλόγκερ κατά των Διακρίσεων και των άλλων οργανώσεων; Το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ (που κατέθεσε και σχετική τροπολογία), η Επιτροπή Ισότητας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όλοι όσοι ζητούν να συμπεριληφθούν τα ομόφυλα ζευγάρια στο νομοσχέδιο, δεν εκφράζουν την «ελληνική κοινωνία»;
Από κοντά βέβαια και το ΠΑΣΟΚ. Mπορεί στη συζήτηση για το Σύμφωνο να επισήμανε ορθά τη διάκριση που συνιστά ο αποκλεισμός των ομόφυλων ζευγαριών. Aλλά τι απέγινε η αλήστου μνήμης δική του πρόταση για Σύμφωνο Συμβίωσης προ διετίας, την οποία τελικά άφησε να ξεχαστεί, χωρίς καν να τη συζητήσει στο εσωτερικό του κόμματος; Όταν ο βουλευτής του Ιωάννης Αμοιρίδης δηλώνει σήμερα στη Βουλή: «Δεν μπορεί να υπάρχει υιοθεσία και κυρίως μετά τον γάμο των ομοφύλων [...]. Το παιδί έχει ανάγκη και τους δύο γονείς», ποιο σύγχρονο επιστημονικό επιχείρημα επικαλείται, πέρα από δοξασίες και προκαταλήψεις, και ποια λογική συνέπεια έχει, εφόσον δεν ζητά την απαγόρευση της χηρείας, του διαζυγίου και των μονογονεϊκών οικογενειών; Και τι διαφορετικό επιχείρημα από αυτό του υπουργού επικαλείται η Άντζελα Γκερέκου, που σήμερα κόπτεται, και καλά, για «τις κοινωνικές περιθωριοποιήσεις» που «δεν θα έπρεπε να αντέχει η ελληνική κοινωνία», όταν δήλωνε το 2006 στο 10% «ότι στην ελληνική κοινωνία υπάρχει ο απαιτούμενος βαθμός ωριμότητας για να συζητήσουμε το Σύμφωνο Συμβίωσης, αλλά όχι τον πολιτικό γάμο»;
Το ΚΚΕ πάλι, μαζί με τον ΛΑΟΣ, οδήγησαν το «τάμιλι κουλούμπα παλά!» σε νέα διάσταση. Ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Αθανάσιος Πλεύρηςκατήγγειλε την τροπολογία του ΣΥΡΙΖΑ που συμπεριλαμβάνει τα ομόφυλα ζευγάρια στο Σύμφωνο ως «ρατσιστική» διότι δεν ζητά να εφαρμοστεί το Σύμφωνο Συμβίωσης «και για τους πολυγαμικούς, δηλαδή, να μπορεί να είναι κάποιος με πέντε μαζί». Και ο βουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Αλυσανδράκης, αφού χαρακτήρισε «μόδα τα τελευταία χρόνια να μιλάμε για τον γάμο των ομοφύλων ζευγαριών και να το προβάλλουμε ως δικαίωμα» (μια μόδα, είπε, όπως «η μόδα να μιλάμε για τα δικαιώματα των ζώων, για δικαιώματα μειονοτήτων», που άλλωστε «δεν είναι καθόλου τυχαίες. Έχουν ως στόχο να παραμερίσουν πραγματικά δικαιώματα...»), σιγοντάρισε, μην μείνει πίσω από τον ΛΑΟΣ: «Γιατί να μιλάμε μόνο για ζευγάρια και όχι για τρίο, κουαρτέτο, κουιντέτο, σεξτέτο, οκτέτο κ.λπ.;».
Ευτυχώς που υπήρξε ο βουλευτής του ΚΚΕ Αντώνιος Σκυλλάκος για να σώσει τη σοβαρότητα του κόμματος, ξεκαθαρίζοντας τα πράγματα και βάζοντας τη συζήτηση στη σωστή της βάση: «Εμείς είμαστε ενάντια στο γάμο των ομοφυλόφιλων», είπε. Όχι από «καμία προκατάληψη ή ρατσιστική διάθεση. Ίσα ίσα [...] Είμαστε αντίθετοι για τον εξής λόγο: Διότι είτε πρόκειται για γάμο είτε για ελεύθερη συμβίωση. Ο θεσμός του γάμου προέκυψε από την ανάγκη της προστασίας των παιδιών και της γυναίκας και της εξασφάλισης της αναπαραγωγής και της διαιώνισης του είδους. Αυτή είναι η βασική λογική».
Πες το μου ντε ότι πίσω από όλα αυτά υπάρχει μια βασική λογική! Η λογική ότι οι καημένες οι γυναίκες είναι ανίκανες να προστατέψουν τον εαυτό τους και γι' αυτό υπάρχει ο γάμος. Όσο για τους ομοφυλόφιλους, που προφανώς δεν χρειάζονται προστασία, ας παν να κουρεύονται, μην πούμε τίποτα χειρότερο και μας πουν ρατσιστές. Πές το ότι σκοπός είναι να εξασφαλιστεί η αναπαραγωγή και διαιώνιση του είδους - εννοείται ενός είδους σωστού, κατά το δυνατόν απαλλαγμένου από ομοφυλόφιλους, χωρίς παρεκκλίσεις από το μοντέλο της ετεροκανονικότητας.
Κρίμα μόνο που χρειάστηκαν τόσες ώρες μπλα-μπλα στα κοινοβουλευτικά έδρανα για να ειπωθεί αυτό που μπορούσε να έχει ειπωθεί με μια τόση δα φρασούλα: «τάμιλι κουλούμπα παλά, τάμιλο τίμιλο παλά!».
Διαβάζοντας τα πρακτικά της συζήτησης στη Βουλή για το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης την περασμένη εβδομάδα, μου ήρθε στο στόμα επανειλημμένως μια φράση που μας έλεγε στο Λύκειο ο καθηγητής στην Έκθεση, κάθε φορά που άκουγε μια πρόταση ακατανόητη, χωρίς ειρμό, σύνταξη και νόημα: «τάμιλι κουλούμπα παλά, τάμιλο τίμιλο παλά!». Δηλαδή, αρλούμπες! Την ξεστόμισα κατ'αρχήν όταν διάβασα την ομιλία του υπουργού Δικαιοσύνης Σωτήρη Χατζηγάκη, που προσπαθούσε να υπερασπιστεί το παγκόσμιου βεληνεκούς επίτευγμά του να μετατρέψει έναν θεσμό με προοδευτική κατεύθυνση, το Σύμφωνο Συμβίωσης, σε μνημείο διακρίσεων και οπισθοδρόμησης: «Δεν έπρεπε να προχωρήσουμε και στα ομόφυλα ζευγάρια», είπε. «Διότι, πιστεύουμε ότι σήμερα οι απαιτήσεις και οι ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, μέχρι εκεί φτάνουν [...] Εάν τύχει στο μέλλον κάποια διαφορετική συμπεριφορά, από εκεί και πέρα, οψόμεθα».
Μάλιστα. Και τι είναι δηλαδή αυτή η «ελληνική κοινωνία», έτσι, στον ενικό; Τα ομόφυλα ζευγάρια και οι ομοφυλόφιλοι δεν είμαστε για τον υπουργό μέρος της; Δεν έχουμε απαιτήσεις και ανάγκες; Δεν έχει διαβάσει ο υπουργός τα αιτήματα της ΟΛΚΕ, της Σύμπραξης, τηςΠρωτοβουλίας των Μπλόγκερ κατά των Διακρίσεων και των άλλων οργανώσεων; Το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ (που κατέθεσε και σχετική τροπολογία), η Επιτροπή Ισότητας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όλοι όσοι ζητούν να συμπεριληφθούν τα ομόφυλα ζευγάρια στο νομοσχέδιο, δεν εκφράζουν την «ελληνική κοινωνία»;
Από κοντά βέβαια και το ΠΑΣΟΚ. Mπορεί στη συζήτηση για το Σύμφωνο να επισήμανε ορθά τη διάκριση που συνιστά ο αποκλεισμός των ομόφυλων ζευγαριών. Aλλά τι απέγινε η αλήστου μνήμης δική του πρόταση για Σύμφωνο Συμβίωσης προ διετίας, την οποία τελικά άφησε να ξεχαστεί, χωρίς καν να τη συζητήσει στο εσωτερικό του κόμματος; Όταν ο βουλευτής του Ιωάννης Αμοιρίδης δηλώνει σήμερα στη Βουλή: «Δεν μπορεί να υπάρχει υιοθεσία και κυρίως μετά τον γάμο των ομοφύλων [...]. Το παιδί έχει ανάγκη και τους δύο γονείς», ποιο σύγχρονο επιστημονικό επιχείρημα επικαλείται, πέρα από δοξασίες και προκαταλήψεις, και ποια λογική συνέπεια έχει, εφόσον δεν ζητά την απαγόρευση της χηρείας, του διαζυγίου και των μονογονεϊκών οικογενειών; Και τι διαφορετικό επιχείρημα από αυτό του υπουργού επικαλείται η Άντζελα Γκερέκου, που σήμερα κόπτεται, και καλά, για «τις κοινωνικές περιθωριοποιήσεις» που «δεν θα έπρεπε να αντέχει η ελληνική κοινωνία», όταν δήλωνε το 2006 στο 10% «ότι στην ελληνική κοινωνία υπάρχει ο απαιτούμενος βαθμός ωριμότητας για να συζητήσουμε το Σύμφωνο Συμβίωσης, αλλά όχι τον πολιτικό γάμο»;
Το ΚΚΕ πάλι, μαζί με τον ΛΑΟΣ, οδήγησαν το «τάμιλι κουλούμπα παλά!» σε νέα διάσταση. Ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Αθανάσιος Πλεύρηςκατήγγειλε την τροπολογία του ΣΥΡΙΖΑ που συμπεριλαμβάνει τα ομόφυλα ζευγάρια στο Σύμφωνο ως «ρατσιστική» διότι δεν ζητά να εφαρμοστεί το Σύμφωνο Συμβίωσης «και για τους πολυγαμικούς, δηλαδή, να μπορεί να είναι κάποιος με πέντε μαζί». Και ο βουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Αλυσανδράκης, αφού χαρακτήρισε «μόδα τα τελευταία χρόνια να μιλάμε για τον γάμο των ομοφύλων ζευγαριών και να το προβάλλουμε ως δικαίωμα» (μια μόδα, είπε, όπως «η μόδα να μιλάμε για τα δικαιώματα των ζώων, για δικαιώματα μειονοτήτων», που άλλωστε «δεν είναι καθόλου τυχαίες. Έχουν ως στόχο να παραμερίσουν πραγματικά δικαιώματα...»), σιγοντάρισε, μην μείνει πίσω από τον ΛΑΟΣ: «Γιατί να μιλάμε μόνο για ζευγάρια και όχι για τρίο, κουαρτέτο, κουιντέτο, σεξτέτο, οκτέτο κ.λπ.;».
Ευτυχώς που υπήρξε ο βουλευτής του ΚΚΕ Αντώνιος Σκυλλάκος για να σώσει τη σοβαρότητα του κόμματος, ξεκαθαρίζοντας τα πράγματα και βάζοντας τη συζήτηση στη σωστή της βάση: «Εμείς είμαστε ενάντια στο γάμο των ομοφυλόφιλων», είπε. Όχι από «καμία προκατάληψη ή ρατσιστική διάθεση. Ίσα ίσα [...] Είμαστε αντίθετοι για τον εξής λόγο: Διότι είτε πρόκειται για γάμο είτε για ελεύθερη συμβίωση. Ο θεσμός του γάμου προέκυψε από την ανάγκη της προστασίας των παιδιών και της γυναίκας και της εξασφάλισης της αναπαραγωγής και της διαιώνισης του είδους. Αυτή είναι η βασική λογική».
Πες το μου ντε ότι πίσω από όλα αυτά υπάρχει μια βασική λογική! Η λογική ότι οι καημένες οι γυναίκες είναι ανίκανες να προστατέψουν τον εαυτό τους και γι' αυτό υπάρχει ο γάμος. Όσο για τους ομοφυλόφιλους, που προφανώς δεν χρειάζονται προστασία, ας παν να κουρεύονται, μην πούμε τίποτα χειρότερο και μας πουν ρατσιστές. Πές το ότι σκοπός είναι να εξασφαλιστεί η αναπαραγωγή και διαιώνιση του είδους - εννοείται ενός είδους σωστού, κατά το δυνατόν απαλλαγμένου από ομοφυλόφιλους, χωρίς παρεκκλίσεις από το μοντέλο της ετεροκανονικότητας.
Κρίμα μόνο που χρειάστηκαν τόσες ώρες μπλα-μπλα στα κοινοβουλευτικά έδρανα για να ειπωθεί αυτό που μπορούσε να έχει ειπωθεί με μια τόση δα φρασούλα: «τάμιλι κουλούμπα παλά, τάμιλο τίμιλο παλά!».
-*-
