[Εψιλον, 25/6/06]
Και μόνο στο άκουσμα της λέξης “παιδεραστές” κάθε λογική συζήτηση είναι καταδικασμένη να σταματήσει. Οι εικόνες από τα σώματα παιδιών που βρέθηκαν άψυχα, παραπεταμένα από τους βιαστές τους, δεν έχουν λογική. Οι ιστορίες παιδιών στα οποία ασελγεί κατ'εξακολούθηση κάποιος πατέρας, θείος ή γείτονας, πολεμούν τη διάθεση κατανόησης. Πώς να μιλήσεις για όλα αυτά αν δεν καταφύγεις στη λέξη “τέρας”; Και τι συζήτηση να κάνεις μ'ένα “τέρας”;
Πρόσφατα, εφημερίδες και μπλογκς αναδημοσίευσαν μια είδηση του Ρόιτερς, εμπλουτισμένη με πολλά θαυμαστικά και αποσιωποιητικά, μήπως και εξορκιστεί διά των σημείων της στίξεως το κακό: στην Ολλανδία ιδρύθηκε το κόμμα των παιδεραστών. Όλοι το καταδίκασαν: βουλευτές είπαν ότι το κόμμα πρέπει να απαγορευτεί · ηθοποιοί δήλωσαν ότι ευχαρίστως θα σκότωναν τους ιδρυτές με τα ίδια τους τα χέρια · αρθρογράφοι νοστάλγησαν την εποχή που εφηβικές ανδροπαρέες έδιναν στους επίδοξους αποπλανητές τους ένα καλό μπερντάχι ξύλο. Η είδηση σχολιάστηκε σε ατέλειωτες συζητήσεις στα φόρουμ του Ιντερνετ. Όλοι συμφώνησαν: στην Ολλανδία το έχουν παρακάνει με το φιλελευθερισμό.
Στην πραγματικότητα, ακόμα και οι φιλελεύθεροι Ολλανδοί ήταν ανάστατοι. Το 82 τοις εκατό των Ολλανδών είπε ότι το κόμμα πρέπει να τεθεί εκτός νόμου. Το 67 τοις εκατό είπε ότι πρέπει να απαγορευτεί οποιαδήποτε συζήτηση για τις θέσεις του. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που θυμήθηκαν το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου και είπαν ότι στη δημοκρατία οποιαδήποτε άποψη μπορεί να αντικρουστεί, να καταπολεμηθεί, ακόμα και να αγνοηθεί, αλλά όχι να απαγορευτεί.
Ίσως διότι εδώ ξεστομίζονται απόψεις που προκαλούν πεποιθήσεις βαθιά ριζωμένες: τα παιδιά, λέει, να ψηφίζουν και να μπορούν να κάνουν σεξ από 12 χρονών · να επιτρέπεται, λέει, η ελεύθερη διακίνηση της παιδικής πορνογραφίας για μη εμπορικούς σκοπούς · να αποποινικοποιηθεί η χρήση ναρκωτικών, σκληρών και μαλακών · να μην ποινικοποιηθεί η κτηνοβασία, παρά μόνο σε περιπτώσεις κακοποίησης του ζώου, και να απαγορευτεί το κυνήγι και η κατανάλωση κρέατος και ψαριού.
Εύκολα θα αρκούταν κανείς να χαρακτηρίσει τη συζήτηση γραφική για τη σημερινή εποχή, έναν απόηχο της εποχής του σεξ, ντραγκς και ροκ εντ ρολ, αν δεν στοίχειωναν οι ιστορίες που βλέπουν κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας: ο Μαρκ Ντιτρού, που πρόσφατα καταδικάστηκε σε ισόβια στο Βέλγιο επειδή το 1995 και το 1996 απήγαγε, βασάνισε και κακοποίησε σεξουαλικά έξι κορίτσια ηλικίας 8 ως 19 ετών, τέσσερα από τα οποία πέθαναν · τα δύο κορίτσια που πριν τρεις εβδομάδες εξαφανίστηκαν στο Βέλγιο · το σκάνδαλο που αποκαλύφθηκε πριν τρία χρόνια με τους ιερείς της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας της Αμερικής που ασελγούσαν κατ'εξακολούθηση σε εφήβους · οι γονείς που εκδίδουν τα παιδιά τους · τα βίντεο που κυκλοφορούν στο Ιντερνετ με φιμωμένα πεντάχρονα που φέρουν ίχνη σεξουαλικής κακοποίησης. Πολλές οι ιστορίες που δοκιμάζουν την ανοχή μας.
Αλλά τότε πώς τρεις άνθρωποι στην Ολλανδία τόλμησαν να διεκδικήσουν δημόσια τον τίτλο του “παιδόφιλου”, ζητώντας μάλιστα την ψήφο των πολιτών; Γιατί δεν έμειναν στο σκοτάδι της ανωνυμίας, παραμονεύοντας από εκεί παιδιά, όπως τόσοι και τόσοι που βλέπουν το φως της δημοσιότητας μόνο με χειροπέδες στα χέρια, όταν πια το κακό έχει συντελεστεί; Τι έχουν να πουν που δεν λέει από μόνη της η λέξη “παιδόφιλος”; Τι έχουν να προσθέσουν που δεν ξέρουμε ήδη;
Ο Norbert de Jonge είναι 28 χρονών και ζει στην Ολλανδία. Στις 31 Μαϊου ίδρυσε μαζί με δύο φίλους του από την παιδοφιλική οργάνωση Martijn, τη μεγαλύτερη της Ολλανδίας και δεύτερη στον κόσμο, μετά την αμερικανική NAMBLA, το κόμμα “Φιλανθρωπία, Δημοκρατία, Διαφορετικότητα”, αυτό που όλοι προτιμούν να αποκαλούν “κόμμα των παιδεραστών”. Τον ρωτήσαμε γιατί. Τον ρωτήσαμε για τις κακοποιήσεις παιδιών. Μας μίλησε για μια σοβαρή παρεξήγηση. Για ένα λάθος που θέλει να διορθώσει.
____________
Πρόσφατα, εφημερίδες και μπλογκς αναδημοσίευσαν μια είδηση του Ρόιτερς, εμπλουτισμένη με πολλά θαυμαστικά και αποσιωποιητικά, μήπως και εξορκιστεί διά των σημείων της στίξεως το κακό: στην Ολλανδία ιδρύθηκε το κόμμα των παιδεραστών. Όλοι το καταδίκασαν: βουλευτές είπαν ότι το κόμμα πρέπει να απαγορευτεί · ηθοποιοί δήλωσαν ότι ευχαρίστως θα σκότωναν τους ιδρυτές με τα ίδια τους τα χέρια · αρθρογράφοι νοστάλγησαν την εποχή που εφηβικές ανδροπαρέες έδιναν στους επίδοξους αποπλανητές τους ένα καλό μπερντάχι ξύλο. Η είδηση σχολιάστηκε σε ατέλειωτες συζητήσεις στα φόρουμ του Ιντερνετ. Όλοι συμφώνησαν: στην Ολλανδία το έχουν παρακάνει με το φιλελευθερισμό.
Στην πραγματικότητα, ακόμα και οι φιλελεύθεροι Ολλανδοί ήταν ανάστατοι. Το 82 τοις εκατό των Ολλανδών είπε ότι το κόμμα πρέπει να τεθεί εκτός νόμου. Το 67 τοις εκατό είπε ότι πρέπει να απαγορευτεί οποιαδήποτε συζήτηση για τις θέσεις του. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που θυμήθηκαν το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου και είπαν ότι στη δημοκρατία οποιαδήποτε άποψη μπορεί να αντικρουστεί, να καταπολεμηθεί, ακόμα και να αγνοηθεί, αλλά όχι να απαγορευτεί.
Ίσως διότι εδώ ξεστομίζονται απόψεις που προκαλούν πεποιθήσεις βαθιά ριζωμένες: τα παιδιά, λέει, να ψηφίζουν και να μπορούν να κάνουν σεξ από 12 χρονών · να επιτρέπεται, λέει, η ελεύθερη διακίνηση της παιδικής πορνογραφίας για μη εμπορικούς σκοπούς · να αποποινικοποιηθεί η χρήση ναρκωτικών, σκληρών και μαλακών · να μην ποινικοποιηθεί η κτηνοβασία, παρά μόνο σε περιπτώσεις κακοποίησης του ζώου, και να απαγορευτεί το κυνήγι και η κατανάλωση κρέατος και ψαριού.
Εύκολα θα αρκούταν κανείς να χαρακτηρίσει τη συζήτηση γραφική για τη σημερινή εποχή, έναν απόηχο της εποχής του σεξ, ντραγκς και ροκ εντ ρολ, αν δεν στοίχειωναν οι ιστορίες που βλέπουν κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας: ο Μαρκ Ντιτρού, που πρόσφατα καταδικάστηκε σε ισόβια στο Βέλγιο επειδή το 1995 και το 1996 απήγαγε, βασάνισε και κακοποίησε σεξουαλικά έξι κορίτσια ηλικίας 8 ως 19 ετών, τέσσερα από τα οποία πέθαναν · τα δύο κορίτσια που πριν τρεις εβδομάδες εξαφανίστηκαν στο Βέλγιο · το σκάνδαλο που αποκαλύφθηκε πριν τρία χρόνια με τους ιερείς της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας της Αμερικής που ασελγούσαν κατ'εξακολούθηση σε εφήβους · οι γονείς που εκδίδουν τα παιδιά τους · τα βίντεο που κυκλοφορούν στο Ιντερνετ με φιμωμένα πεντάχρονα που φέρουν ίχνη σεξουαλικής κακοποίησης. Πολλές οι ιστορίες που δοκιμάζουν την ανοχή μας.
Αλλά τότε πώς τρεις άνθρωποι στην Ολλανδία τόλμησαν να διεκδικήσουν δημόσια τον τίτλο του “παιδόφιλου”, ζητώντας μάλιστα την ψήφο των πολιτών; Γιατί δεν έμειναν στο σκοτάδι της ανωνυμίας, παραμονεύοντας από εκεί παιδιά, όπως τόσοι και τόσοι που βλέπουν το φως της δημοσιότητας μόνο με χειροπέδες στα χέρια, όταν πια το κακό έχει συντελεστεί; Τι έχουν να πουν που δεν λέει από μόνη της η λέξη “παιδόφιλος”; Τι έχουν να προσθέσουν που δεν ξέρουμε ήδη;
Ο Norbert de Jonge είναι 28 χρονών και ζει στην Ολλανδία. Στις 31 Μαϊου ίδρυσε μαζί με δύο φίλους του από την παιδοφιλική οργάνωση Martijn, τη μεγαλύτερη της Ολλανδίας και δεύτερη στον κόσμο, μετά την αμερικανική NAMBLA, το κόμμα “Φιλανθρωπία, Δημοκρατία, Διαφορετικότητα”, αυτό που όλοι προτιμούν να αποκαλούν “κόμμα των παιδεραστών”. Τον ρωτήσαμε γιατί. Τον ρωτήσαμε για τις κακοποιήσεις παιδιών. Μας μίλησε για μια σοβαρή παρεξήγηση. Για ένα λάθος που θέλει να διορθώσει.
____________
Περιμένατε τις αντιδράσεις;
Φυσικά · τα θέματα που αναδεικνύουμε είναι πολύ ευαίσθητα. Μας εξέπληξε όμως ότι τόσος κόσμος, ανάμεσά τους βουλευτές, ζήτησαν να απαγορευτεί το κόμμα. Δεν συνειδητοποιούν ότι έτσι αντιμάχονται τη δημοκρατία.
Θα συνεχίσετε;
Ασφαλώς. Οι αντιδράσεις δυναμώνουν την πεποίθησή μας ότι πρέπει να συζητάμε αυτά τα ζητήματα ελεύθερα. Το να αποφεύγουμε τη συζήτηση δεν κάνει καλό σε κανέναν, και πολύ περισσότερο στα παιδιά.
Δηλαδή πώς η συζήτηση ωφελεί τα παιδιά;
Ως εξής: αν οι παιδόφιλοι φοβούνται να μιλήσουν γι'αυτά που νιώθουν και πιστεύουν, είναι δύσκολο να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους. Η κοινωνία δεν τους βοηθά να τα αντιμετωπίσουν. Έτσι όμως νιώθουν μπερδεμένοι, σε αδιέξοδο, και μπορεί να οδηγηθούν σε λάθη.
Θα σας αναφέρω ένα περιστατικό που μου εκμυστηρεύτηκε πρόσφατα μια φίλη για να καταλάβω τι θεωρείτε “λάθος”. Όταν ήταν 7-8 χρονών, η μητέρα της την έστειλε να πάει φαγητό σ'έναν ηλικιωμένο που ζούσε μόνος στη γειτονιά. Αυτός την τράβηξε κοντά του, της παραμέρισε το σλιπάκι, κι έκανε ένα σχόλιο για το σώμα της. Η φίλη μου θυμάται ότι έτρεξε γρήγορα στο σπίτι κι ότι για πολύ ώρα ένιωθε αηδία, που δεν μπορούσε να εξηγήσει. Την πράξη αυτού του ανθρώπου την κατακρίνετε;
Φυσικά. Η πράξη δεν ήταν σε αρμονία με το επίπεδο ανάπτυξης του παιδιού, όπως θέτουν ως προϋπόθεση οι περισσότερες παιδοφιλικές οργανώσεις. Αυτό σημαίνει ότι ο ενήλικος δεν έλαβε υπόψη του το βαθμό ετοιμότητας του παιδιού και του έκανε κακό. Δεν είχε καμία ένδειξη ότι το παιδί επιθυμούσε την επαφή.
Αν ένας ενήλικος θεωρήσει ότι έχει θετικές ενδείξεις, θα του λέγατε να προχωρήσει;
Σε καμία περίπτωση. Υπάρχουν νόμοι και πρέπει να τους υπακούμε όλοι.
Είναι δηλαδή νομικό το θέμα;
Όχι μόνο. Παίζει σημαντικό ρόλο το κοινωνικό πλαίσιο. Η δική μας κοινωνία δεν είναι έτοιμη για σεξουαλικές σχέσεις παιδιών με ενηλίκους. Όταν το παιδί μεγαλώσει και συνειδητοποιήσει ότι η κοινωνία απορρίπτει αυτές τις σχέσεις, θα αισθανθεί ότι κακοποιήθηκε. Θα νιώσει αρνητικά συναισθήματα. Και, εκτός από αυτό, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος η σχέση να αποκαλυφθεί. Η αποκάλυψη θα κάνει μεγάλο κακό και στον ενήλικο και στο παιδί.
Θα λέγατε σε κάποιον παιδόφιλο να καταφύγει σε μια χώρα όπου ενδεχομένως είναι αποδεκτές αυτές οι σχέσεις;
Όχι · να μην καταφύγει σε καμία χώρα. Οι νόμοι είναι νόμοι. Δεν πρέπει να αγγίξει ένα παιδί · τελεία και παύλα.
Να αναζητήσει θεραπεία;
Αν δυσκολεύεται να διαχειριστεί τα συναισθήματά του, μπορεί να επισκεφτεί έναν θεραπευτή - σεξολόγο. Αλλά είναι σημαντικό με τη θεραπεία να αποδεχτεί αυτά που νιώθει. Να μην τα καταπιέσει. Τα συναισθήματα δεν φεύγουν. Διατηρούνται στο βάθος. Αν βρεθείς μόνος με ένα παιδί, μπορεί να έρθουν στην επιφάνεια, και να πεις “να η ευκαιρία ”. Αν παραδεχτείς την ύπαρξή τους, μπορείς να τα ελέγξεις.
Εσείς έχετε κάνει θεραπεία;
Ναι, σε ηλικία 20 χρονών. Τότε είχα ερωτευτεί για πρώτη φορά στη ζωή μου. Ήταν η Σάρα, ένα κορίτσι 10 ετών. Τα μικρά κορίτσια με τραβούσαν σεξουαλικά και συναισθηματικά από όταν ήμουν 12 και ήμουν συνεχώς αναγκασμένος να καταπνίγω τα συναισθήματά μου. Αυτή τη φορά μού ήταν δύσκολο. Για να πάψω να τη σκέφτομαι, έπρεπε να τη μισήσω. Έπρεπε να διώξω κάθε καλό που ένιωθα μέσα μου. Αποφάσισα ότι ήταν ώρα να δώσω τέλος στον πόλεμο με τον εαυτό μου. Δεν οδηγούσε πουθενά. Το είπα στους γονείς μου κι αυτοί μου είπαν να πάμε να δούμε έναν ψυχίατρο.
Τι σας είπε αυτός;
Βρήκαν έναν ψυχίατρο που πίστευε ότι το σεξ πρέπει να επιτρέπεται από τα 12 και ότι είναι σημαντικό να μην καταπιέζεις τα συναισθήματά σου. “Νόρμπερτ”, μου είπε, “διαχειρίζεσαι το θέμα όπως πρέπει”.
Το αποτέλεσμα;
Οι γονείς μου σχεδόν σταμάτησαν να μου μιλάνε. Από τότε μέχρι σήμερα επικοινωνούμε σπάνια. Αλλά εμένα η συνειδητοποίηση μου έκανε καλό. Πριν ήμουν μπερδεμένος και στενοχωρημένος. Δεν ήξερα τι ήθελα. Ένιωθα σκάρτος. Τώρα γνωρίζω. Γνωρίζω ότι δεν θα αγγίξω ποτέ παιδί, διότι το έχω επιλέξει συνειδητά και είμαι ικανοποιημένος από την επιλογή μου.
Και πώς βρίσκετε ερωτικό σύντροφο;
Δεν μου αρέσουν μόνο τα κορίτσια, αλλά και οι γυναίκες με συγκεκριμένα νεανικά χαρακτηριστικά. Ευτυχώς. Αυτές τις μέρες μιλάω με μια κοπέλα 19χρονών. Με είδε στην τηλεόραση και έψαξε να με βρει. Σχεδιάζουμε να συναντηθούμε.
Καλή επιτυχία. Εκτός από τους γονείς, το είπατε και σε φίλους;
Ναι. Δεν έφυγε κανείς.
Και με τον ακτιβισμό πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε;
Ήμουν πολύ νέος. Σκέφτηκα ότι είχα την ευκαιρία να δείξω στον κόσμο ότι έχει λανθασμένη εικόνα για τους παιδόφιλους. Τους βλέπει σαν γέρους που προσπαθούν να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές ορέξεις τους σε παιδάκια, ή, σπανιότερα, σαν 20άρηδες, που είναι ψυχικά άρρωστοι και πρέπει να κλειστούν σε ίδρυμα. Εγώ θέλησα να δείξω μια άλλη εικόνα. Ότι δεν είναι όλοι οι παιδόφιλοι τέρατα, ούτε κακοποιούν παιδιά.
Υπάρχουν όμως πολλές περιπτώσεις κακοποίησης.
Ασφαλώς.
Τι γνώμη έχετε για τον Μαρκ Ντιτρού; Θα τον λέγατε “τέρας”;
Κοιτάξτε, δεν πιστεύω σε τέτοιους χαρακτηρισμούς. Είμαστε όλοι άνθρωποι. Πιστεύω ότι ο Ντιτρού δεν στέκει στα καλά του. Δεν μπορώ να ξέρω αν χρειάζεται βοήθεια, αυτό είναι κάτι που πρέπει να προσπαθήσει να βρει ο κόσμος.
Θεωρείτε αυτά που έκανε αποτρόπαια και καταδικαστέα;
Φυσικά. Αν όσα λέγονται για φυλακίσεις και δολοφονίες παιδιών είναι αλήθεια, διότι πολλά στοιχεία της υπόθεσης παραμένουν άγνωστα, είμαι αντίθετος στον υπερθετικό βαθμό.
Με την ίδρυση του κόμματος πώς ασχοληθήκατε;
Γνωριζόμασταν με τους άλλους δύο συνιδρυτές. Είμαστε μέλη της Martijn, μια από τις παλαιότερες ακτιβιστικές παιδοφιλικές οργανώσεις στην Ολλανδία. Θελήσαμε να ανοίξουμε τη συζήτηση για να σπρώξουμε την κοινωνία προς μια άλλη κατεύθυνση από αυτή που έχει πάρει σήμερα.
Ποια κατεύθυνση έχει πάρει σήμερα;
Η ολλανδική κοινωνία γίνεται με γρήγορο ρυθμό φασιστική, όπως και η κοινωνία των ΗΠΑ. Μετατρεπόμαστε σε κοινωνίες του Μεγάλου Αδελφού. Με το πρόσχημα της καταπολέμησης των τρομοκρατών και των παιδεραστών, ο κόσμος δέχεται να παρακολουθούνται τα e-mails και τα τηλέφωνά του.
Είναι πρόσχημα;
Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν στον κόσμο ούτε τόσοι τρομοκράτες ούτε τόσοι παιδεραστές που θέλουν να κακοποιήσουν παιδιά, ώστε να δικαιολογείται μια τέτοια αφαίρεση ελευθεριών. Είναι ψευδαίσθηση ότι οι παρακολουθήσεις θα βοηθήσουν σε κάτι.
Ακούγεται πάντως περίεργο ότι η Ολλανδία είναι φασιστική. Θεωρείται μια από τις πιο φιλελεύθερες χώρες. Μάλιστα κάποιοι λένε ότι παραείναι φιλελεύθερη.
Ήμασταν φιλελεύθεροι παλιά. Το 2002 τα παιδιά είχαν σεξουαλικές ελευθερίες από 12 χρονών, όπως ισχύει σήμερα στο Μεξικό, στη Χιλή, και αλλού. Το 1998 η παιδική πορνογραφία ήταν νόμιμη. Όλα αυτά αλλάζουν, αρχίζοντας με την κυβέρνηση της δεξιάς και τώρα των Χριστιανοδημοκρατών. Γνωρίζετε, φαντάζομαι, τις περιοχές με τα κόκκινα φώτα στις πόλεις της Ολλανδίας. Τώρα θέλουν να τις βγάλουν έξω από τις πόλεις.
Ποιες είναι οι βασικές αρχές του κόμματος;
Πιστεύουμε ότι οι πολίτες πρέπει να έχουν περισσότερες ελευθερίες, ότι τα παιδιά πρέπει να έχουν περισσότερες ελευθερίες, ότι πρέπει να φροντίζουμε περισσότερο τα ζώα, και ότι η φύση είναι πολύ πιο σημαντική για τη ζωή μας απ' ό,τι συνειδητοποιούν οι περισσότεροι.
Πού τοποθετείστε ιδεολογικά;
Είμαστε υπέρ του κοινωνικού φιλελευθερισμού. Ούτε δεξιοί ούτε αριστεροί. Ξέρετε, λένε ότι είμαστε παιδοφιλικό κόμμα, αλλά είναι λάθος. Είμαστε κόμμα που έχει ιδρυθεί από παιδόφιλους, αλλά όχι παιδοφιλικό.
Ακούγεται λεπτή η διαφορά.
Το καταλαβαίνω, αλλά είναι υπαρκτή και σημαντική. Έχουμε θέσεις για περισσότερα από 200 ζητήματα. Είμαστε για παράδειγμα εναντίον των νόμων που απαγορεύουν σε ομάδες και ιδιώτες τις διακρίσεις, διότι αυτοί οι νόμοι απλά συγκαλύπτουν τις διακρίσεις, δεν τις σταματούν. Το ίδιο και με τα ναρκωτικά. Η απαγόρευση των ναρκωτικών δεν λύνει το πρόβλημα. Το μόνο που καταφέρνει είναι να κάνει τα ναρκωτικά ακριβότερα και να βάζει στο παιχνίδι τη μαφία. Τέτοιοι νόμοι δεν έχουν καμία λογική, μόνο αφαιρούν ελευθερίες.
Κάποιοι λένε ότι συμπεριλαμβάνετε αυτά τα θέματα στο πρόγραμμα για να συγκαλύψετε το γεγονός ότι υποστηρίζετε την παιδοφιλία.
Όχι, καθόλου. Δεν συγκαλύπτουμε τίποτα. Είμαστε υπέρ της χειραφέτησης των παιδόφιλων και της αποδοχής της παιδοφιλίας. Πρέπει κάποια στιγμή η κοινωνία να καταλάβει τη διαφορά μεταξύ των παιδόφιλων και εκείνων που κακοποιούν παιδιά.
Υποστηρίζετε ότι η παιδική πορνογραφία δεν πρέπει να απαγορεύεται.
Ναι. Θεωρούμε την απαγόρευσή της μια μορφή λογοκρισίας. Λένε ότι η παιδική πορνογραφία είναι αηδιαστική. Ίσως και να είναι. Σήμερα μπορείς να δεις στο Ιντερνετ τόσα και τόσα αηδιαστικά, που δεν απαγορεύονται. Όποιος δεν θέλει, δεν είναι αναγκασμένος να κοιτάζει την παιδική πορνογραφία.
Η απαγόρευση όμως δεν έχει να κάνει τόσο με την αισθητική, όσο με το γεγονός ότι χρησιμοποιούνται παιδιά.
Γι'αυτό είμαστε εναντίον της παιδικής πορνογραφίας για εμπορικούς σκοπούς, όπως είμαστε και εναντίον της παιδικής πορνείας. Η εμπορική διάσταση θα έφερνε κάποιους κοντά στα παιδιά όχι επειδή τρέφουν ειλικρινή συναισθήματα, αλλά επειδή θέλουν να βγάλουν λεφτά.
Όμως, ακόμα και να μην υπάρχει εμπορική εκμετάλλευση, συμμετέχουν παιδιά σε σεξουαλικές πράξεις.
Μα πρέπει κάποτε να δεχτούμε ότι τα παιδιά είναι σεξουαλικά όντα και μπορούν να κάνουν σεξ. Οι ενήλικοι ξεχνούν εύκολα τι έκαναν οι ίδιοι όταν ήταν παιδιά. Τα βλέπουν ως αθώα και αγνά πλάσματα που δεν έχουν καμία σχέση με το σεξ. Ε, τα παιδιά δεν είναι ούτε τόσο αθώα ούτε τόσο αγνά, έχουν διάφορες πλευρές. Καλό είναι ν'αρχίσουμε να τ'αντιμετωπίζουμε ως ανθρώπους. Μια πρόσφατη έρευνα του Ερευνητικού Κέντρου Σεξουαλικότητας της Ολλανδίας με δείγμα περισσότερους από 10.000 εφήβους βρήκε ότι ένας στους τέσσερις είχε κάνει cybersex τον τελευταίο χρόνο.
Όμως το cybersex είναι πιο κοντά στον αυνανισμό παρά στη σεξουαλική πράξη.
Σωστά. Μια δεύτερη λοιπόν έρευνα έδειξε ότι το 7 τοις εκατό των παιδιών ηλικίας 11 ως 14 είχαν σεξουαλική επαφή που περιελάμβανε διείσδυση. Προσέξτε, διείσδυση. Και ακόμη περισσότερα είχαν σεξουαλικές επαφές άλλης μορφής. Περίπου ένα στα δέκα παιδιά αυτής της ηλικίας έχει κάνει σεξ, και μάλιστα σε μια εποχή που δεν θεωρείται αποδεκτή η παιδική σεξουαλικότητα. Βλέπετε, τα παιδιά έχουν περιέργεια για το σεξ. Η περιέργεια δεν ελέγχεται με απαγορεύσεις. Πρέπει να την αντιμετωπίσεις.
Και την αντιμετωπίζεις αφήνοντας το παιδί να κάνει σεξ;
Και έτσι. Τη σεξουαλικότητα δεν τη μαθαίνεις μόνο από βιβλία και πορνό, την ανακαλύπτεις στην πράξη. Πρέπει βεβαίως να προηγηθεί σωστή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Ξέρετε, διδάσκουμε στα παιδιά όλα τα άλλα, αλλά τα αφήνουμε να ανακαλύψουν το σεξ στα τυφλά. Και όμως η σεξουαλικότητα μας καθορίζει, είναι σημαντικό μέρος της ζωής μας. Και είναι δύσκολο θέμα. Καλύτερα να ασχοληθούμε νωρίτερα παρά αργότερα.
Η παιδοφιλία θίγει και το θέμα της μεγάλης διαφοράς ηλικίας. Πώς ένα παιδί μπορεί να έχει την εμπειρία και την ωριμότητα να αντεπεξέλθει;
Σε κάθε σχέση ανεξαρτήτως ηλικίας υπάρχουν διαφορές. Διαφορές χαρακτήρων, επιδιώξεων, επιθυμιών, πνευματικής και συναισθηματικής ωριμότητας, εμπειρίας. Κι όμως πολλές σχέσεις καταφέρνουν να λειτουργήσουν με βάση το σεβασμό και την αγάπη.
Είναι το ίδιο; Δεν είναι εξορισμού ανυπεράσπιστο και ευάλωτο ένα παιδί μπροστά σ'έναν ενήλικο;
Μα γι'αυτό οι παιδοφιλικές οργανώσεις επεξεργάζονται ένα πλαίσιο δεοντολογίας για το τι πρέπει να επιτρέπεται και τι όχι σε μια τέτοια σχέση. Δεν επιτρέπεται, για παράδειγμα, οποιασδήποτε μορφής βία. Το παιδί πρέπει να συναινεί, πρέπει να του αναγνωρίζεται το ελεύθερο να σταματήσει τη σχέση όποτε το θελήσει, να του αφεθεί η αποκλειστική πρωτοβουλία για μια σεξουαλική επαφή, και η επαφή να μην το βλάπτει με οποιοδήποτε τρόπο, είτε σωματικά είτε ψυχικά.
Πώς μπορεί ένα παιδί 12 χρονών να συναινέσει; Μπορεί να ξέρει σε τι συναινεί;
Δεν εννοούμε τη συναίνεση ως κάτι στιγμιαίο και τετελεσμένο. Είναι μια συνεχόμενη διαδικασία. Στην πορεία μπορεί να αναιρεθεί. Εδώ βρίσκεται η ευθύνη του ενηλίκου, που πρέπει να μπορεί να αντιλαμβάνεται σωστά τα σημάδια που στέλνει το παιδί. Μες στον ενθουσιασμό της σχέσης, δεν είναι πάντα εύκολο. Γι'αυτό εγώ πιστεύω ότι οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν τη σχέση. Είναι σε θέση να καταλαβαίνουν καλύτερα πώς βιώνει τη σχέση το παιδί τους. Φτάνει να μην είναι προκατειλημμένοι. Γνωρίζετε την έρευνα για τις σχέσεις ενήλικων με ανήλικους που δημοσιεύτηκε πριν κάποια χρόνια στο περιοδικό της Αμερικανικής Ψυχολογικής Ενωσης;
Αυτήν που αποκήρυξε η αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων;
Ναι. Η αποκήρυξη βέβαια έγινε για λόγους πολιτικούς και ηθικούς, όχι για επιστημονικούς. Αυτό δείχνει την υποκρισία με την οποία αντιμετωπίζουμε αυτά τα θέματα. Η έρευνα λοιπόν αφορούσε φοιτητές που στην εφηβεία είχαν σχέσεις με ενήλικους. Έδειξε ότι λιγότεροι από το αναμενόμενο έβλεπαν τη σχέση αρνητικά, και μάλιστα αρκετοί, ιδίως άνδρες, την έβλεπαν θετικά. Αν μάλιστα δεν έμπαινε στη μέση η οικογένεια και οι κοινωνικοί καταναγκασμοί, έδειξε η έρευνα, η σχέση θα βιωνόταν ουδέτερα ή και θετικά από πολύ περισσότερους.
Πιστεύετε ότι μπορεί ποτέ η κοινωνία να δεχτεί τέτοιες θέσεις;
Ναι. Κάποια στιγμή θα γίνει. Έχουμε δει πολλά πράγματα να αλλάζουν τα τελευταία 100 χρόνια. Γιατί όχι κι αυτό; Άλλες κοινωνίες αντιμετωπίζουν αυτά τα ζητήματα πολύ διαφορετικά. Εμείς στη Δύση, αντίθετα απ΄ό,τι θα συμπέραινε κανείς από τις ταινίες και τις διαφημίσεις, δεν έχουμε σε προσωπικό επίπεδο αποδεχτεί τη σεξουαλικότητά μας.
Πιστεύετε ότι θα μπείτε στη βουλή;
Δεν το νομίζω. Σημασία έχει να ανοίξουμε τη συζήτηση και να μπορούμε να μιλάμε ελεύθερα. Ξέρετε ότι λόγω του κόμματος μόλις με έδιωξαν από το πανεπιστήμιο της Νιμεγένης; Έκανα μεταπτυχιακό στην παιδαγωγική.
Με ποια αιτιολογία;
Είπαν ότι δεν θα μπορούσαν να εξηγήσουν την παρουσία μου στους γονείς των μαθητών που έπρεπε να συναντώ στο πλαίσιο των σπουδών. Υποκρισία βέβαια. Ο πρύτανης γνώριζε από καιρό για μένα, με είχε δει στην τηλεόραση, και είχαμε συμφωνήσει να συνεχίσω τις σπουδές μου, φτάνει να είναι μαζί μου άλλος ένας φοιτητής κάθε φορά που έχω προφορική εξέταση με παιδί. Ετοιμάζω μήνυση στο πανεπιστήμιο. Θα είναι η τέταρτη για το κόμμα.
Οι άλλες τρεις;
Οι άλλες έγιναν εναντίον του κόμματος. Η μία αφορούσε συνωνυμία των αρχικών του κόμματος με μια εταιρεία σεκιούριτι, η άλλη το φόρουμ της ιστοσελίδας μας, όπου κάποιος εγγράφηκε με το όνομα του αρχηγού ενός ακροδεξιού κόμματος, και η τρίτη έγινε από μια ομάδα θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης, που ζητούν να απαγορευτεί το κόμμα.
Λένε ότι κάθε δημοσιότητα είναι καλή, ακόμα και η αρνητική. Συμφωνείτε;
Απολύτως. Προσπαθούσαμε να κάνουμε δημόσιο διάλογο γι'αυτά τα θέματα πολλά χρόνια. Όλοι μας αγνοούσαν. Τώρα δεν μπορούν. Η συζήτηση έχει ανοίξει.
Φυσικά · τα θέματα που αναδεικνύουμε είναι πολύ ευαίσθητα. Μας εξέπληξε όμως ότι τόσος κόσμος, ανάμεσά τους βουλευτές, ζήτησαν να απαγορευτεί το κόμμα. Δεν συνειδητοποιούν ότι έτσι αντιμάχονται τη δημοκρατία.
Θα συνεχίσετε;
Ασφαλώς. Οι αντιδράσεις δυναμώνουν την πεποίθησή μας ότι πρέπει να συζητάμε αυτά τα ζητήματα ελεύθερα. Το να αποφεύγουμε τη συζήτηση δεν κάνει καλό σε κανέναν, και πολύ περισσότερο στα παιδιά.
Δηλαδή πώς η συζήτηση ωφελεί τα παιδιά;
Ως εξής: αν οι παιδόφιλοι φοβούνται να μιλήσουν γι'αυτά που νιώθουν και πιστεύουν, είναι δύσκολο να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους. Η κοινωνία δεν τους βοηθά να τα αντιμετωπίσουν. Έτσι όμως νιώθουν μπερδεμένοι, σε αδιέξοδο, και μπορεί να οδηγηθούν σε λάθη.
Θα σας αναφέρω ένα περιστατικό που μου εκμυστηρεύτηκε πρόσφατα μια φίλη για να καταλάβω τι θεωρείτε “λάθος”. Όταν ήταν 7-8 χρονών, η μητέρα της την έστειλε να πάει φαγητό σ'έναν ηλικιωμένο που ζούσε μόνος στη γειτονιά. Αυτός την τράβηξε κοντά του, της παραμέρισε το σλιπάκι, κι έκανε ένα σχόλιο για το σώμα της. Η φίλη μου θυμάται ότι έτρεξε γρήγορα στο σπίτι κι ότι για πολύ ώρα ένιωθε αηδία, που δεν μπορούσε να εξηγήσει. Την πράξη αυτού του ανθρώπου την κατακρίνετε;
Φυσικά. Η πράξη δεν ήταν σε αρμονία με το επίπεδο ανάπτυξης του παιδιού, όπως θέτουν ως προϋπόθεση οι περισσότερες παιδοφιλικές οργανώσεις. Αυτό σημαίνει ότι ο ενήλικος δεν έλαβε υπόψη του το βαθμό ετοιμότητας του παιδιού και του έκανε κακό. Δεν είχε καμία ένδειξη ότι το παιδί επιθυμούσε την επαφή.
Αν ένας ενήλικος θεωρήσει ότι έχει θετικές ενδείξεις, θα του λέγατε να προχωρήσει;
Σε καμία περίπτωση. Υπάρχουν νόμοι και πρέπει να τους υπακούμε όλοι.
Είναι δηλαδή νομικό το θέμα;
Όχι μόνο. Παίζει σημαντικό ρόλο το κοινωνικό πλαίσιο. Η δική μας κοινωνία δεν είναι έτοιμη για σεξουαλικές σχέσεις παιδιών με ενηλίκους. Όταν το παιδί μεγαλώσει και συνειδητοποιήσει ότι η κοινωνία απορρίπτει αυτές τις σχέσεις, θα αισθανθεί ότι κακοποιήθηκε. Θα νιώσει αρνητικά συναισθήματα. Και, εκτός από αυτό, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος η σχέση να αποκαλυφθεί. Η αποκάλυψη θα κάνει μεγάλο κακό και στον ενήλικο και στο παιδί.
Θα λέγατε σε κάποιον παιδόφιλο να καταφύγει σε μια χώρα όπου ενδεχομένως είναι αποδεκτές αυτές οι σχέσεις;
Όχι · να μην καταφύγει σε καμία χώρα. Οι νόμοι είναι νόμοι. Δεν πρέπει να αγγίξει ένα παιδί · τελεία και παύλα.
Να αναζητήσει θεραπεία;
Αν δυσκολεύεται να διαχειριστεί τα συναισθήματά του, μπορεί να επισκεφτεί έναν θεραπευτή - σεξολόγο. Αλλά είναι σημαντικό με τη θεραπεία να αποδεχτεί αυτά που νιώθει. Να μην τα καταπιέσει. Τα συναισθήματα δεν φεύγουν. Διατηρούνται στο βάθος. Αν βρεθείς μόνος με ένα παιδί, μπορεί να έρθουν στην επιφάνεια, και να πεις “να η ευκαιρία ”. Αν παραδεχτείς την ύπαρξή τους, μπορείς να τα ελέγξεις.
Εσείς έχετε κάνει θεραπεία;
Ναι, σε ηλικία 20 χρονών. Τότε είχα ερωτευτεί για πρώτη φορά στη ζωή μου. Ήταν η Σάρα, ένα κορίτσι 10 ετών. Τα μικρά κορίτσια με τραβούσαν σεξουαλικά και συναισθηματικά από όταν ήμουν 12 και ήμουν συνεχώς αναγκασμένος να καταπνίγω τα συναισθήματά μου. Αυτή τη φορά μού ήταν δύσκολο. Για να πάψω να τη σκέφτομαι, έπρεπε να τη μισήσω. Έπρεπε να διώξω κάθε καλό που ένιωθα μέσα μου. Αποφάσισα ότι ήταν ώρα να δώσω τέλος στον πόλεμο με τον εαυτό μου. Δεν οδηγούσε πουθενά. Το είπα στους γονείς μου κι αυτοί μου είπαν να πάμε να δούμε έναν ψυχίατρο.
Τι σας είπε αυτός;
Βρήκαν έναν ψυχίατρο που πίστευε ότι το σεξ πρέπει να επιτρέπεται από τα 12 και ότι είναι σημαντικό να μην καταπιέζεις τα συναισθήματά σου. “Νόρμπερτ”, μου είπε, “διαχειρίζεσαι το θέμα όπως πρέπει”.
Το αποτέλεσμα;
Οι γονείς μου σχεδόν σταμάτησαν να μου μιλάνε. Από τότε μέχρι σήμερα επικοινωνούμε σπάνια. Αλλά εμένα η συνειδητοποίηση μου έκανε καλό. Πριν ήμουν μπερδεμένος και στενοχωρημένος. Δεν ήξερα τι ήθελα. Ένιωθα σκάρτος. Τώρα γνωρίζω. Γνωρίζω ότι δεν θα αγγίξω ποτέ παιδί, διότι το έχω επιλέξει συνειδητά και είμαι ικανοποιημένος από την επιλογή μου.
Και πώς βρίσκετε ερωτικό σύντροφο;
Δεν μου αρέσουν μόνο τα κορίτσια, αλλά και οι γυναίκες με συγκεκριμένα νεανικά χαρακτηριστικά. Ευτυχώς. Αυτές τις μέρες μιλάω με μια κοπέλα 19χρονών. Με είδε στην τηλεόραση και έψαξε να με βρει. Σχεδιάζουμε να συναντηθούμε.
Καλή επιτυχία. Εκτός από τους γονείς, το είπατε και σε φίλους;
Ναι. Δεν έφυγε κανείς.
Και με τον ακτιβισμό πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε;
Ήμουν πολύ νέος. Σκέφτηκα ότι είχα την ευκαιρία να δείξω στον κόσμο ότι έχει λανθασμένη εικόνα για τους παιδόφιλους. Τους βλέπει σαν γέρους που προσπαθούν να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές ορέξεις τους σε παιδάκια, ή, σπανιότερα, σαν 20άρηδες, που είναι ψυχικά άρρωστοι και πρέπει να κλειστούν σε ίδρυμα. Εγώ θέλησα να δείξω μια άλλη εικόνα. Ότι δεν είναι όλοι οι παιδόφιλοι τέρατα, ούτε κακοποιούν παιδιά.
Υπάρχουν όμως πολλές περιπτώσεις κακοποίησης.
Ασφαλώς.
Τι γνώμη έχετε για τον Μαρκ Ντιτρού; Θα τον λέγατε “τέρας”;
Κοιτάξτε, δεν πιστεύω σε τέτοιους χαρακτηρισμούς. Είμαστε όλοι άνθρωποι. Πιστεύω ότι ο Ντιτρού δεν στέκει στα καλά του. Δεν μπορώ να ξέρω αν χρειάζεται βοήθεια, αυτό είναι κάτι που πρέπει να προσπαθήσει να βρει ο κόσμος.
Θεωρείτε αυτά που έκανε αποτρόπαια και καταδικαστέα;
Φυσικά. Αν όσα λέγονται για φυλακίσεις και δολοφονίες παιδιών είναι αλήθεια, διότι πολλά στοιχεία της υπόθεσης παραμένουν άγνωστα, είμαι αντίθετος στον υπερθετικό βαθμό.
Με την ίδρυση του κόμματος πώς ασχοληθήκατε;
Γνωριζόμασταν με τους άλλους δύο συνιδρυτές. Είμαστε μέλη της Martijn, μια από τις παλαιότερες ακτιβιστικές παιδοφιλικές οργανώσεις στην Ολλανδία. Θελήσαμε να ανοίξουμε τη συζήτηση για να σπρώξουμε την κοινωνία προς μια άλλη κατεύθυνση από αυτή που έχει πάρει σήμερα.
Ποια κατεύθυνση έχει πάρει σήμερα;
Η ολλανδική κοινωνία γίνεται με γρήγορο ρυθμό φασιστική, όπως και η κοινωνία των ΗΠΑ. Μετατρεπόμαστε σε κοινωνίες του Μεγάλου Αδελφού. Με το πρόσχημα της καταπολέμησης των τρομοκρατών και των παιδεραστών, ο κόσμος δέχεται να παρακολουθούνται τα e-mails και τα τηλέφωνά του.
Είναι πρόσχημα;
Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν στον κόσμο ούτε τόσοι τρομοκράτες ούτε τόσοι παιδεραστές που θέλουν να κακοποιήσουν παιδιά, ώστε να δικαιολογείται μια τέτοια αφαίρεση ελευθεριών. Είναι ψευδαίσθηση ότι οι παρακολουθήσεις θα βοηθήσουν σε κάτι.
Ακούγεται πάντως περίεργο ότι η Ολλανδία είναι φασιστική. Θεωρείται μια από τις πιο φιλελεύθερες χώρες. Μάλιστα κάποιοι λένε ότι παραείναι φιλελεύθερη.
Ήμασταν φιλελεύθεροι παλιά. Το 2002 τα παιδιά είχαν σεξουαλικές ελευθερίες από 12 χρονών, όπως ισχύει σήμερα στο Μεξικό, στη Χιλή, και αλλού. Το 1998 η παιδική πορνογραφία ήταν νόμιμη. Όλα αυτά αλλάζουν, αρχίζοντας με την κυβέρνηση της δεξιάς και τώρα των Χριστιανοδημοκρατών. Γνωρίζετε, φαντάζομαι, τις περιοχές με τα κόκκινα φώτα στις πόλεις της Ολλανδίας. Τώρα θέλουν να τις βγάλουν έξω από τις πόλεις.
Ποιες είναι οι βασικές αρχές του κόμματος;
Πιστεύουμε ότι οι πολίτες πρέπει να έχουν περισσότερες ελευθερίες, ότι τα παιδιά πρέπει να έχουν περισσότερες ελευθερίες, ότι πρέπει να φροντίζουμε περισσότερο τα ζώα, και ότι η φύση είναι πολύ πιο σημαντική για τη ζωή μας απ' ό,τι συνειδητοποιούν οι περισσότεροι.
Πού τοποθετείστε ιδεολογικά;
Είμαστε υπέρ του κοινωνικού φιλελευθερισμού. Ούτε δεξιοί ούτε αριστεροί. Ξέρετε, λένε ότι είμαστε παιδοφιλικό κόμμα, αλλά είναι λάθος. Είμαστε κόμμα που έχει ιδρυθεί από παιδόφιλους, αλλά όχι παιδοφιλικό.
Ακούγεται λεπτή η διαφορά.
Το καταλαβαίνω, αλλά είναι υπαρκτή και σημαντική. Έχουμε θέσεις για περισσότερα από 200 ζητήματα. Είμαστε για παράδειγμα εναντίον των νόμων που απαγορεύουν σε ομάδες και ιδιώτες τις διακρίσεις, διότι αυτοί οι νόμοι απλά συγκαλύπτουν τις διακρίσεις, δεν τις σταματούν. Το ίδιο και με τα ναρκωτικά. Η απαγόρευση των ναρκωτικών δεν λύνει το πρόβλημα. Το μόνο που καταφέρνει είναι να κάνει τα ναρκωτικά ακριβότερα και να βάζει στο παιχνίδι τη μαφία. Τέτοιοι νόμοι δεν έχουν καμία λογική, μόνο αφαιρούν ελευθερίες.
Κάποιοι λένε ότι συμπεριλαμβάνετε αυτά τα θέματα στο πρόγραμμα για να συγκαλύψετε το γεγονός ότι υποστηρίζετε την παιδοφιλία.
Όχι, καθόλου. Δεν συγκαλύπτουμε τίποτα. Είμαστε υπέρ της χειραφέτησης των παιδόφιλων και της αποδοχής της παιδοφιλίας. Πρέπει κάποια στιγμή η κοινωνία να καταλάβει τη διαφορά μεταξύ των παιδόφιλων και εκείνων που κακοποιούν παιδιά.
Υποστηρίζετε ότι η παιδική πορνογραφία δεν πρέπει να απαγορεύεται.
Ναι. Θεωρούμε την απαγόρευσή της μια μορφή λογοκρισίας. Λένε ότι η παιδική πορνογραφία είναι αηδιαστική. Ίσως και να είναι. Σήμερα μπορείς να δεις στο Ιντερνετ τόσα και τόσα αηδιαστικά, που δεν απαγορεύονται. Όποιος δεν θέλει, δεν είναι αναγκασμένος να κοιτάζει την παιδική πορνογραφία.
Η απαγόρευση όμως δεν έχει να κάνει τόσο με την αισθητική, όσο με το γεγονός ότι χρησιμοποιούνται παιδιά.
Γι'αυτό είμαστε εναντίον της παιδικής πορνογραφίας για εμπορικούς σκοπούς, όπως είμαστε και εναντίον της παιδικής πορνείας. Η εμπορική διάσταση θα έφερνε κάποιους κοντά στα παιδιά όχι επειδή τρέφουν ειλικρινή συναισθήματα, αλλά επειδή θέλουν να βγάλουν λεφτά.
Όμως, ακόμα και να μην υπάρχει εμπορική εκμετάλλευση, συμμετέχουν παιδιά σε σεξουαλικές πράξεις.
Μα πρέπει κάποτε να δεχτούμε ότι τα παιδιά είναι σεξουαλικά όντα και μπορούν να κάνουν σεξ. Οι ενήλικοι ξεχνούν εύκολα τι έκαναν οι ίδιοι όταν ήταν παιδιά. Τα βλέπουν ως αθώα και αγνά πλάσματα που δεν έχουν καμία σχέση με το σεξ. Ε, τα παιδιά δεν είναι ούτε τόσο αθώα ούτε τόσο αγνά, έχουν διάφορες πλευρές. Καλό είναι ν'αρχίσουμε να τ'αντιμετωπίζουμε ως ανθρώπους. Μια πρόσφατη έρευνα του Ερευνητικού Κέντρου Σεξουαλικότητας της Ολλανδίας με δείγμα περισσότερους από 10.000 εφήβους βρήκε ότι ένας στους τέσσερις είχε κάνει cybersex τον τελευταίο χρόνο.
Όμως το cybersex είναι πιο κοντά στον αυνανισμό παρά στη σεξουαλική πράξη.
Σωστά. Μια δεύτερη λοιπόν έρευνα έδειξε ότι το 7 τοις εκατό των παιδιών ηλικίας 11 ως 14 είχαν σεξουαλική επαφή που περιελάμβανε διείσδυση. Προσέξτε, διείσδυση. Και ακόμη περισσότερα είχαν σεξουαλικές επαφές άλλης μορφής. Περίπου ένα στα δέκα παιδιά αυτής της ηλικίας έχει κάνει σεξ, και μάλιστα σε μια εποχή που δεν θεωρείται αποδεκτή η παιδική σεξουαλικότητα. Βλέπετε, τα παιδιά έχουν περιέργεια για το σεξ. Η περιέργεια δεν ελέγχεται με απαγορεύσεις. Πρέπει να την αντιμετωπίσεις.
Και την αντιμετωπίζεις αφήνοντας το παιδί να κάνει σεξ;
Και έτσι. Τη σεξουαλικότητα δεν τη μαθαίνεις μόνο από βιβλία και πορνό, την ανακαλύπτεις στην πράξη. Πρέπει βεβαίως να προηγηθεί σωστή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Ξέρετε, διδάσκουμε στα παιδιά όλα τα άλλα, αλλά τα αφήνουμε να ανακαλύψουν το σεξ στα τυφλά. Και όμως η σεξουαλικότητα μας καθορίζει, είναι σημαντικό μέρος της ζωής μας. Και είναι δύσκολο θέμα. Καλύτερα να ασχοληθούμε νωρίτερα παρά αργότερα.
Η παιδοφιλία θίγει και το θέμα της μεγάλης διαφοράς ηλικίας. Πώς ένα παιδί μπορεί να έχει την εμπειρία και την ωριμότητα να αντεπεξέλθει;
Σε κάθε σχέση ανεξαρτήτως ηλικίας υπάρχουν διαφορές. Διαφορές χαρακτήρων, επιδιώξεων, επιθυμιών, πνευματικής και συναισθηματικής ωριμότητας, εμπειρίας. Κι όμως πολλές σχέσεις καταφέρνουν να λειτουργήσουν με βάση το σεβασμό και την αγάπη.
Είναι το ίδιο; Δεν είναι εξορισμού ανυπεράσπιστο και ευάλωτο ένα παιδί μπροστά σ'έναν ενήλικο;
Μα γι'αυτό οι παιδοφιλικές οργανώσεις επεξεργάζονται ένα πλαίσιο δεοντολογίας για το τι πρέπει να επιτρέπεται και τι όχι σε μια τέτοια σχέση. Δεν επιτρέπεται, για παράδειγμα, οποιασδήποτε μορφής βία. Το παιδί πρέπει να συναινεί, πρέπει να του αναγνωρίζεται το ελεύθερο να σταματήσει τη σχέση όποτε το θελήσει, να του αφεθεί η αποκλειστική πρωτοβουλία για μια σεξουαλική επαφή, και η επαφή να μην το βλάπτει με οποιοδήποτε τρόπο, είτε σωματικά είτε ψυχικά.
Πώς μπορεί ένα παιδί 12 χρονών να συναινέσει; Μπορεί να ξέρει σε τι συναινεί;
Δεν εννοούμε τη συναίνεση ως κάτι στιγμιαίο και τετελεσμένο. Είναι μια συνεχόμενη διαδικασία. Στην πορεία μπορεί να αναιρεθεί. Εδώ βρίσκεται η ευθύνη του ενηλίκου, που πρέπει να μπορεί να αντιλαμβάνεται σωστά τα σημάδια που στέλνει το παιδί. Μες στον ενθουσιασμό της σχέσης, δεν είναι πάντα εύκολο. Γι'αυτό εγώ πιστεύω ότι οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν τη σχέση. Είναι σε θέση να καταλαβαίνουν καλύτερα πώς βιώνει τη σχέση το παιδί τους. Φτάνει να μην είναι προκατειλημμένοι. Γνωρίζετε την έρευνα για τις σχέσεις ενήλικων με ανήλικους που δημοσιεύτηκε πριν κάποια χρόνια στο περιοδικό της Αμερικανικής Ψυχολογικής Ενωσης;
Αυτήν που αποκήρυξε η αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων;
Ναι. Η αποκήρυξη βέβαια έγινε για λόγους πολιτικούς και ηθικούς, όχι για επιστημονικούς. Αυτό δείχνει την υποκρισία με την οποία αντιμετωπίζουμε αυτά τα θέματα. Η έρευνα λοιπόν αφορούσε φοιτητές που στην εφηβεία είχαν σχέσεις με ενήλικους. Έδειξε ότι λιγότεροι από το αναμενόμενο έβλεπαν τη σχέση αρνητικά, και μάλιστα αρκετοί, ιδίως άνδρες, την έβλεπαν θετικά. Αν μάλιστα δεν έμπαινε στη μέση η οικογένεια και οι κοινωνικοί καταναγκασμοί, έδειξε η έρευνα, η σχέση θα βιωνόταν ουδέτερα ή και θετικά από πολύ περισσότερους.
Πιστεύετε ότι μπορεί ποτέ η κοινωνία να δεχτεί τέτοιες θέσεις;
Ναι. Κάποια στιγμή θα γίνει. Έχουμε δει πολλά πράγματα να αλλάζουν τα τελευταία 100 χρόνια. Γιατί όχι κι αυτό; Άλλες κοινωνίες αντιμετωπίζουν αυτά τα ζητήματα πολύ διαφορετικά. Εμείς στη Δύση, αντίθετα απ΄ό,τι θα συμπέραινε κανείς από τις ταινίες και τις διαφημίσεις, δεν έχουμε σε προσωπικό επίπεδο αποδεχτεί τη σεξουαλικότητά μας.
Πιστεύετε ότι θα μπείτε στη βουλή;
Δεν το νομίζω. Σημασία έχει να ανοίξουμε τη συζήτηση και να μπορούμε να μιλάμε ελεύθερα. Ξέρετε ότι λόγω του κόμματος μόλις με έδιωξαν από το πανεπιστήμιο της Νιμεγένης; Έκανα μεταπτυχιακό στην παιδαγωγική.
Με ποια αιτιολογία;
Είπαν ότι δεν θα μπορούσαν να εξηγήσουν την παρουσία μου στους γονείς των μαθητών που έπρεπε να συναντώ στο πλαίσιο των σπουδών. Υποκρισία βέβαια. Ο πρύτανης γνώριζε από καιρό για μένα, με είχε δει στην τηλεόραση, και είχαμε συμφωνήσει να συνεχίσω τις σπουδές μου, φτάνει να είναι μαζί μου άλλος ένας φοιτητής κάθε φορά που έχω προφορική εξέταση με παιδί. Ετοιμάζω μήνυση στο πανεπιστήμιο. Θα είναι η τέταρτη για το κόμμα.
Οι άλλες τρεις;
Οι άλλες έγιναν εναντίον του κόμματος. Η μία αφορούσε συνωνυμία των αρχικών του κόμματος με μια εταιρεία σεκιούριτι, η άλλη το φόρουμ της ιστοσελίδας μας, όπου κάποιος εγγράφηκε με το όνομα του αρχηγού ενός ακροδεξιού κόμματος, και η τρίτη έγινε από μια ομάδα θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης, που ζητούν να απαγορευτεί το κόμμα.
Λένε ότι κάθε δημοσιότητα είναι καλή, ακόμα και η αρνητική. Συμφωνείτε;
Απολύτως. Προσπαθούσαμε να κάνουμε δημόσιο διάλογο γι'αυτά τα θέματα πολλά χρόνια. Όλοι μας αγνοούσαν. Τώρα δεν μπορούν. Η συζήτηση έχει ανοίξει.
-*-
