[10%, 17/12/08]
Σόδομα και Γόμμορα στη θεατρική Αθήνα; Έφτασε η εποχή του Στρέιτ Στόρι και δεν το πήραμε χαμπάρι; Ευτυχώς, υπάρχει ο Τύπος να μας ξυπνήσει, και μάλιστα όχι ο σκανδαλοθηρικός, αυτός που, για να πουλήσει, κατασκευάζει γαργαλιστικά σκάνδαλα και τα παρουσιάζει από την απόσταση μιας δήθεν σεμνοτυφίας, αλλά ο άλλος, ο και καλά σοβαρός και ενημερωτικός.
Αναζητώντας την κατάλληλη σκηνή για τη θεατρική μου έξοδο, είχα την τύχη να πέσω πάνω στο άρθρο του Βασίλη Μπουζιώτη στο Έθνος με τον καυλωτικό τίτλο «Παράσταση - ντιλίβερι, γυμνό σε τουαλέτα και άνδρες με γόβες» (13/12/08). Πρόκειται για μια από αυτές τις σπάνιες δημοσιογραφικές εργασίες που αλλάζουν την οπτική σου και σε αφήνουν ριζικά διαφορετικό άνθρωπο. Πάντα ζηλεύαμε στο 10% τέτοια άρθρα και δη όταν προσφέρουν στον αναγνώστη έναν, υποψιάζομαι εξαντλητικό, κατάλογο με ό,τι σχετικό με την ομοφυλοφιλία παίζεται αυτή τη στιγμή στα θέατρα της Αθήνας.
Αλλά αυτό είναι το έλασσον. Το μείζον, και συνάμα η καλοτυχία μου, είναι ότι το άρθρο επιβεβαιώνει με αποδείξεις και ονόματα αυτό που υποψιάζονταν πολλοί, αλλά εμείς οι υπόλοιποι δεν τολμούσαμε να ονειρευτούμε. «Γκέι παντού» επιγράφεται η σχετική παράγραφος, που μας πληροφορεί ότι «οι ρόλοι γκέι κατακλύζουν το θεατρικό τοπίο» και καταλήγει με το εύγλωττο «όλα τα χουμε δει!».
Φαίνεται ότι μέσα σ' αυτό το συμπούρμπουλο που ζούμε τόσες μέρες τώρα, ο κόσμος γύρισε ανάποδα και το εύρημα της ταινίας Στρέιτ Στόρι, την οποία τόσο είχα υποτιμήσει στον καιρό της, ήταν προφητικό. Να που δικαιώνονται ο Νίκος Ζαχαριάδης και ο Γρηγόρης Ψαριανός που προειδοποιούσαν ότι οι γκέι έχουμε πάρει παραμάσχαλα τον καλλιτεχνικό χώρο.
Και φυσικά, για να δέσει η συνταγή, χρειάζονται οι απαραίτητες δόσεις σεμνότυφου σκανδαλισμού, συνοδευμένου από μπόλικα θαυμαστικά. «Τι σεζόν και αυτή!», θαυμάζει ο συντάκτης. «Τα παράξενα και πειραγμένα έχουν τον πρώτο ρόλο σε αυτή! Το «μενού» περιλαμβάνει από «overdose» γυμνού και αυνανισμούς επί σκηνής, μέχρι περιπτύξεις ομοφυλοφίλων και λεσβία νύφη!». Και, ανάμεσα στ'άλλα, «ορδές ανδρών ηθοποιών πάνω σε ψηλοτάκουνες γόβες και τρανσέξουαλ με μούσι!». Αρκεί βέβαια ο θεατής «να μην ενοχλείται από τις τολμηρότητες -ο αυνανισμός επί σκηνής σοκάρει κάποιους όπως και τα περιπαθή φιλιά μεταξύ ομοφυλόφιλων».
Έτσι, λοιπόν. Στη λήξη του 2008 (μια χρονιά όπου ανάμεσα στα άλλα έγιναν πραγματικότητα οι πρώτοι γάμοι ομόφυλων ζευγαριών στην Ελλάδα), στις σελίδες του σοβαρού και ενημερωτικού Tύπου οι ομοφυλόφιλοι και οι περιπτύξεις τους κατατάσσονται στην κατηγορία «παράξενα και πειραγμένα», μαζί με τον Άνθρωπο Ελέφαντα και την Ασώματο Κεφαλή.
Είναι λοιπόν η δική μας σειρά να αναφωνήσουμε μαζί με το συντάκτη του κειμένου: «ενώ πιστέψαμε ότι [...] τα είχαμε δει όλα, ήρθε ο φετινός χειμώνας να μας διαψεύσει».
Σόδομα και Γόμμορα στη θεατρική Αθήνα; Έφτασε η εποχή του Στρέιτ Στόρι και δεν το πήραμε χαμπάρι; Ευτυχώς, υπάρχει ο Τύπος να μας ξυπνήσει, και μάλιστα όχι ο σκανδαλοθηρικός, αυτός που, για να πουλήσει, κατασκευάζει γαργαλιστικά σκάνδαλα και τα παρουσιάζει από την απόσταση μιας δήθεν σεμνοτυφίας, αλλά ο άλλος, ο και καλά σοβαρός και ενημερωτικός.Αναζητώντας την κατάλληλη σκηνή για τη θεατρική μου έξοδο, είχα την τύχη να πέσω πάνω στο άρθρο του Βασίλη Μπουζιώτη στο Έθνος με τον καυλωτικό τίτλο «Παράσταση - ντιλίβερι, γυμνό σε τουαλέτα και άνδρες με γόβες» (13/12/08). Πρόκειται για μια από αυτές τις σπάνιες δημοσιογραφικές εργασίες που αλλάζουν την οπτική σου και σε αφήνουν ριζικά διαφορετικό άνθρωπο. Πάντα ζηλεύαμε στο 10% τέτοια άρθρα και δη όταν προσφέρουν στον αναγνώστη έναν, υποψιάζομαι εξαντλητικό, κατάλογο με ό,τι σχετικό με την ομοφυλοφιλία παίζεται αυτή τη στιγμή στα θέατρα της Αθήνας.
Αλλά αυτό είναι το έλασσον. Το μείζον, και συνάμα η καλοτυχία μου, είναι ότι το άρθρο επιβεβαιώνει με αποδείξεις και ονόματα αυτό που υποψιάζονταν πολλοί, αλλά εμείς οι υπόλοιποι δεν τολμούσαμε να ονειρευτούμε. «Γκέι παντού» επιγράφεται η σχετική παράγραφος, που μας πληροφορεί ότι «οι ρόλοι γκέι κατακλύζουν το θεατρικό τοπίο» και καταλήγει με το εύγλωττο «όλα τα χουμε δει!».
Φαίνεται ότι μέσα σ' αυτό το συμπούρμπουλο που ζούμε τόσες μέρες τώρα, ο κόσμος γύρισε ανάποδα και το εύρημα της ταινίας Στρέιτ Στόρι, την οποία τόσο είχα υποτιμήσει στον καιρό της, ήταν προφητικό. Να που δικαιώνονται ο Νίκος Ζαχαριάδης και ο Γρηγόρης Ψαριανός που προειδοποιούσαν ότι οι γκέι έχουμε πάρει παραμάσχαλα τον καλλιτεχνικό χώρο.
Και φυσικά, για να δέσει η συνταγή, χρειάζονται οι απαραίτητες δόσεις σεμνότυφου σκανδαλισμού, συνοδευμένου από μπόλικα θαυμαστικά. «Τι σεζόν και αυτή!», θαυμάζει ο συντάκτης. «Τα παράξενα και πειραγμένα έχουν τον πρώτο ρόλο σε αυτή! Το «μενού» περιλαμβάνει από «overdose» γυμνού και αυνανισμούς επί σκηνής, μέχρι περιπτύξεις ομοφυλοφίλων και λεσβία νύφη!». Και, ανάμεσα στ'άλλα, «ορδές ανδρών ηθοποιών πάνω σε ψηλοτάκουνες γόβες και τρανσέξουαλ με μούσι!». Αρκεί βέβαια ο θεατής «να μην ενοχλείται από τις τολμηρότητες -ο αυνανισμός επί σκηνής σοκάρει κάποιους όπως και τα περιπαθή φιλιά μεταξύ ομοφυλόφιλων».
Έτσι, λοιπόν. Στη λήξη του 2008 (μια χρονιά όπου ανάμεσα στα άλλα έγιναν πραγματικότητα οι πρώτοι γάμοι ομόφυλων ζευγαριών στην Ελλάδα), στις σελίδες του σοβαρού και ενημερωτικού Tύπου οι ομοφυλόφιλοι και οι περιπτύξεις τους κατατάσσονται στην κατηγορία «παράξενα και πειραγμένα», μαζί με τον Άνθρωπο Ελέφαντα και την Ασώματο Κεφαλή.
Είναι λοιπόν η δική μας σειρά να αναφωνήσουμε μαζί με το συντάκτη του κειμένου: «ενώ πιστέψαμε ότι [...] τα είχαμε δει όλα, ήρθε ο φετινός χειμώνας να μας διαψεύσει».
-*-
