[Εψιλον, 18/7/10]
Στα μέσα Ιουνίου μάς ήρθε επιτέλους στην Αθήνα ο Σλίνκατσου (Slinkachu), ο βρετανός καλλιτέχνης δρόμου που τοποθετεί σε δημόσιους χώρους μινιατούρες ανθρώπων και τις φωτογραφίζει, στήνοντας ένα μικροσκοπικό σύμπαν που σχολιάζει τη ζωή των πόλεων και τροφοδοτείται από αυτήν (το «ΕΨΙΛΟΝ» είχε παρουσιάσει το έργο του στο τεύχος 955, στις 2/8/09). Εμεινε μόλις μια ημέρα, στο περιθώριο ενός άλλου ταξιδιού του, αλλά του έφτασε για να στήσει τις μινιατούρες του, όπως κάνει πάντα όταν επισκέπτεται πρώτη φορά μια πόλη.
Το θέμα το είχε σκεφτεί από πριν: τρεις αστυνομικοί των Ειδικών Δυνάμεων, σύμβολο της σύγχρονης Αθήνας μετά τα γεγονότα του προπέρσινου Δεκεμβρίου, αλληλοφωτογραφίζονται στημένοι μπροστά στον Παρθενώνα, το αιώνιο σύμβολο της πόλης. Αν και συνήθως αποφεύγει να χρησιμοποιεί διάσημα μνημεία στα έργα του (θα ήταν πολύ αναμενόμενο), αυτήν τη φορά υπήρχε λόγος σοβαρός.
«Τα ανάγλυφα του Παρθενώνα» εξηγεί «παριστάνουν μάχες, αρχαίες ή μυθικές. Σκέφτηκα ότι θα είχε ενδιαφέρον να καταγράψω μια πιο σημερινή εικόνα "νίκης" στο ίδιο μέρος. Το αποτέλεσμα των εξεγέρσεων είναι ακόμη ορατό στους δρόμους της Αθήνας - ιδίως στα πολιτικά συνθήματα που είναι γραμμένα σχεδόν παντού και στην αυξημένη παρουσία των Σωμάτων Ασφαλείας στους δρόμους. Με ενδιέφερε η σύγκρουση αυτής της κατάστασης με την προαιώνια φύση του Παρθενώνα. Υπάρχει κάτι πολύ επιβλητικό στη μακραίωνη ιστορία του Παρθενώνα, το οποίο επισκιάζει τα σημερινά προβλήματα. Μας αρέσει να σκεφτόμαστε ότι ζούμε σε ενδιαφέρουσες εποχές, αλλά έχω την υποψία ότι μπορεί να μην είναι ακριβώς έτσι.
Λίγες ημέρες πριν από το ταξίδι, αναζήτησε στο ίντερνετ φωτογραφίες από πρόσφατες συμπλοκές στην Αθήνα -δεν λείπει δα το υλικό- και διαμόρφωσε κατάλληλα τις μινιατούρες του. Κι όταν έφτασε στην πόλη μας, ανέβηκε στον ιερό βράχο και στρώθηκε στη δουλειά. Ηταν μια ήσυχη ημέρα, χωρίς μεγάλη κίνηση, και τα πράγματα κύλησαν ομαλά. «Ηταν πολύ πιο εύκολο απ' ό,τι περίμενα» λέει. «Η Ακρόπολη είναι ένα από τα μεγαλύτερα μνημεία του κόσμου· κι όμως, οι φύλακες ήταν ελάχιστοι. Αντίθετα απ' ό,τι συνέβαινε στους δρόμους, που ήταν γεμάτοι αστυνομικούς, οι οποίοι έδιναν την εντύπωση πως περίμεναν κάτι να συμβεί. Κάθισα σε μια ήσυχη γωνιά κι άρχισα να δουλεύω.
Κι όταν τελείωσε, έκανε μια γύρα στα κοντινά αρχαιολογικά μνημεία. Ενθουσιάστηκε. Αλλωστε, αυτό που τον παθιάζει μετά την τέχνη του είναι η Ιστορία. «Ελπίζω να ξαναέρθω σύντομα και να στήσω περισσότερα έργα σε μέρη της Αθήνας που είναι μακριά από τις τουριστικές περιοχές» λέει.
____________
Στα μέσα Ιουνίου μάς ήρθε επιτέλους στην Αθήνα ο Σλίνκατσου (Slinkachu), ο βρετανός καλλιτέχνης δρόμου που τοποθετεί σε δημόσιους χώρους μινιατούρες ανθρώπων και τις φωτογραφίζει, στήνοντας ένα μικροσκοπικό σύμπαν που σχολιάζει τη ζωή των πόλεων και τροφοδοτείται από αυτήν (το «ΕΨΙΛΟΝ» είχε παρουσιάσει το έργο του στο τεύχος 955, στις 2/8/09). Εμεινε μόλις μια ημέρα, στο περιθώριο ενός άλλου ταξιδιού του, αλλά του έφτασε για να στήσει τις μινιατούρες του, όπως κάνει πάντα όταν επισκέπτεται πρώτη φορά μια πόλη.
Το θέμα το είχε σκεφτεί από πριν: τρεις αστυνομικοί των Ειδικών Δυνάμεων, σύμβολο της σύγχρονης Αθήνας μετά τα γεγονότα του προπέρσινου Δεκεμβρίου, αλληλοφωτογραφίζονται στημένοι μπροστά στον Παρθενώνα, το αιώνιο σύμβολο της πόλης. Αν και συνήθως αποφεύγει να χρησιμοποιεί διάσημα μνημεία στα έργα του (θα ήταν πολύ αναμενόμενο), αυτήν τη φορά υπήρχε λόγος σοβαρός.
«Τα ανάγλυφα του Παρθενώνα» εξηγεί «παριστάνουν μάχες, αρχαίες ή μυθικές. Σκέφτηκα ότι θα είχε ενδιαφέρον να καταγράψω μια πιο σημερινή εικόνα "νίκης" στο ίδιο μέρος. Το αποτέλεσμα των εξεγέρσεων είναι ακόμη ορατό στους δρόμους της Αθήνας - ιδίως στα πολιτικά συνθήματα που είναι γραμμένα σχεδόν παντού και στην αυξημένη παρουσία των Σωμάτων Ασφαλείας στους δρόμους. Με ενδιέφερε η σύγκρουση αυτής της κατάστασης με την προαιώνια φύση του Παρθενώνα. Υπάρχει κάτι πολύ επιβλητικό στη μακραίωνη ιστορία του Παρθενώνα, το οποίο επισκιάζει τα σημερινά προβλήματα. Μας αρέσει να σκεφτόμαστε ότι ζούμε σε ενδιαφέρουσες εποχές, αλλά έχω την υποψία ότι μπορεί να μην είναι ακριβώς έτσι.
Λίγες ημέρες πριν από το ταξίδι, αναζήτησε στο ίντερνετ φωτογραφίες από πρόσφατες συμπλοκές στην Αθήνα -δεν λείπει δα το υλικό- και διαμόρφωσε κατάλληλα τις μινιατούρες του. Κι όταν έφτασε στην πόλη μας, ανέβηκε στον ιερό βράχο και στρώθηκε στη δουλειά. Ηταν μια ήσυχη ημέρα, χωρίς μεγάλη κίνηση, και τα πράγματα κύλησαν ομαλά. «Ηταν πολύ πιο εύκολο απ' ό,τι περίμενα» λέει. «Η Ακρόπολη είναι ένα από τα μεγαλύτερα μνημεία του κόσμου· κι όμως, οι φύλακες ήταν ελάχιστοι. Αντίθετα απ' ό,τι συνέβαινε στους δρόμους, που ήταν γεμάτοι αστυνομικούς, οι οποίοι έδιναν την εντύπωση πως περίμεναν κάτι να συμβεί. Κάθισα σε μια ήσυχη γωνιά κι άρχισα να δουλεύω.
Κι όταν τελείωσε, έκανε μια γύρα στα κοντινά αρχαιολογικά μνημεία. Ενθουσιάστηκε. Αλλωστε, αυτό που τον παθιάζει μετά την τέχνη του είναι η Ιστορία. «Ελπίζω να ξαναέρθω σύντομα και να στήσω περισσότερα έργα σε μέρη της Αθήνας που είναι μακριά από τις τουριστικές περιοχές» λέει.
____________
Μπλογκ με φωτογραφίες των έργων του.
____________
Διαβάστε
«Little People in the City: The Street Art of Slinkachu», πρόλογος από τον Will Self, Αγγλο συγγραφέα και σχολιαστή.
«Little People in the City: The Street Art of Slinkachu», πρόλογος από τον Will Self, Αγγλο συγγραφέα και σχολιαστή.
-*-
